Uwaga, poniższy materiał zawiera drastyczne obrazy i opisy przemocy.
Tego typu komunikaty coraz częściej poprzedzają artykuły, filmy, wystawy lub książki. To trigger warnings (czasem nazywane „content warnings”, w skrócie TW lub CW) – ostrzeżenia, że materiał, z którym mamy do czynienia może wywołać w odbiorcy silny dyskomfort albo wręcz nawrót objawów zespołu stresu pourazowego (PTSD). Trigger warnings wykształciły się na feministycznych forach internetowych, na których poruszany był temat przemocy wobec kobiet, ale szybko zostały przeniesione do innych mediów, a także na kampusy uczelni, jako ostrzeżenia zapowiadające trudne tematy mogące pojawić się na wykładach i seminariach [Brown 2016]. Zazwyczaj TW poprzedzają materiały zawierające obrazy przemocy albo związane z chorobą psychiczną lub samookaleczeniami, ale mogą ostrzegać przed dowolnym komunikatem, który może wywołać negatywne emocje w odbiorcy.
Koncepcja trigger warnings wywołuje liczne kontrowersje. Jej zwolennicy powołują się na konieczność zadbania o osoby traumatyzowane i tworzenia przestrzeni bezpiecznych dla wszystkich (safe spaces) [Downes 2016]. Skoro przystosowujemy kampusy uniwersyteckie i inne przestrzenie użyteczności publicznej do potrzeb osób z fizycznymi niepełnosprawnościami, dlaczego zajęcia akademickie nie miałyby być dostosowywane do osób z problemami psychicznymi, na przykład straumatyzowanych? Przeciwnicy trigger warnings powołują się na nieskuteczność TW w leczeniu PTSD i na ryzyko, jakie niesie za sobą ograniczanie dyskusji na trudne tematy. Ich zdaniem głośne mówienie o przemocy, rasizmie, seksizmie i innych problemach jest koniecznie, a próby tworzenia bezpiecznych przestrzeni wolnych od tych tematów to ryzykowny eskapizm [Owens 2018].
Debaty wokół TW dotykają kwestii związanych z disability studies, traumą w przestrzeni publicznej oraz praktyką akademicką. Są również włączane w nurt refleksji teoretycznej w ramach teorii krytycznej, kulturoznawstwa i socjologii. Koncepcja trigger warnings stawia wyzwanie ponownego przemyślenia kategorii traumy w zakresie studiów nad niepełnosprawnością [Kafer 2016]. Możemy jednak poszerzyć pole rozważań i zastanowić się, jak dyskusje wokół trigger warnings zmienia myślenie o emocjach, społeczeństwie i kulturze. Czy żyjemy w społeczeństwie posttraumatycznym? Jakiej kontroli podlegają nasze afekty? Czy wprowadzanie ostrzeżeń przed dziełami kultury sprowadza je do paru wybranych, szokujących fragmentów, które zostają zapowiedziane na samym początku [Kang 2014]? A może dzięki TW głębiej przemyślimy relacje między dziełem a odbiorcą?
Zapraszamy do nadsyłania artykułów związanych z trigger warnings. Zależy nam zarówno na tekstach dotyczących bezpośrednio dyskusji wokół TW (zwłaszcza w polskim kontekście), ale też poruszających kwestie związane m.in. z traumą, obrazami przemocy, polem debaty publicznej lub medykalizacją. Czekamy zarówno na recenzje i artykuły naukowe, jak również na teksty wchodzące w rejony osobiste, eksperymentalne i literackie.
Interesują nas między innymi:
- trigger warnings w polskim kontekście
- trigger warnings w sztuce, w internecie i na uczelniach
- (nad)wrażliwość odbiorców
- historyczne konteksty trigger warnings
- trigger warnings a #metoo i callout culture
Na teksty czekamy do 1 maja 2020.
Redakcja zastrzega sobie prawo wyboru tekstów przeznaczonych do publikacji.
Dla autorów i autorek opublikowanych tekstów przewidziane jest honorarium.
Adres redakcji i wskazówki redakcyjne znajdują się w zakładce: wskazówki dla autorów.
Redaktorka odsłony: sara herczyńska
Źródła:
Sarah Brown, A Brief Guide to the Battle Over Trigger Warnings, „The Chronicle of Higher Education”, 26 sierpnia 2016, https://www.chronicle.com/article/A-Brief-Guide-to-the-Battle/237600
Sophie Downes, Trigger Warnings, Safe Spaces and Free Speech, Too, “The New York Times”, 10 września 2016, https://www.nytimes.com/2016/09/11/opinion/trigger-warnings-safe-spaces-and-free-speech-too.html
Alison Kafer, Un/Safe Disclosures: Scenes of Disability and Trauma, “Journal of Literary & Cultural Disability Studies” 10(1), s. 1-20.
Jay Caspian Kang, Trigger Warnings and the Novelists Mind, “New Yorker”, 21 maja 2014, https://www.newyorker.com/books/page-turner/trigger-warnings-and-the-novelists-mind
Ernest Owens, The Real Trouble With Trigger Warnings, “Philadelphia”, 7 sierpnia 2018, https://www.phillymag.com/news/2018/08/07/trigger-warnings-fragility/
Zdjęcie tytułowe: Actaeon III Graz (2012-2013), Berlinde de Bruyckere. Fot. Peter de Wit, flickr.com/photos/faceme/ [CC BY 2.0]