Kwestionariusz Recenzencki

kwestionariusz: katarzyna bojarska

1. Jak rozumiesz gatunek, jakim jest recenzja? Jakie cele sobie stawiasz przy pisaniu recenzji?

Recenzja to dla mnie przede wszystkim umieszczenie danego tekstu kultury w szerszym kontekście, omówienie i ocena, ale zawsze w odniesieniu do tego, co dzieje się w danym polu, innych, szczególnie ważne jest dla mnie wprowadzanie kontekstów teoretycznych.

2. Jakie kryteria stosujesz przy ocenie recenzowanego dzieła?

To zależy od tego, czy jest to książka naukowa (wówczas według kryteriów jakie powinna spełniać: nowatorskie ujęcie tematu, metodologia, etc.), literatura (interesuje mnie szczególnie forma i świadomość formy autora a także sposób ujęcia tematu, krytyczna perspektywa, etc.), sztuka (tu chyba szczególnie świadomość formy, tradycji, czy interesuje mnie, czy dana praca nie jest ilustracją jakiejś teorii, ale czy podejmuje trud stworzenia własnego języka).

3. W jaki sposób zakładani czytelnicy recenzji wpływają na jej kształt? Czy wpływają?

Niespecjalnie. Choć staram się pisać w taki sposób, aby ewentualnie zachęcić czytelnika do sięgnięcia po inne źródła, jeśli to, o czym mówię pozostaje niejasne. Staram się nie alienować.

4. Czy zauważyłeś/aś, żeby w ostatnich latach zmieniły się zasady tego, co warto a czego nie warto recenzować?

Nieszczególnie, ale może niezbyt uważnie się temu przyglądałam.

5. Czy warto recenzować rzeczy „złe”? Dlaczego pojawiają się krytyczne recenzjemainstreamowych filmów, podczas gdy nie recenzuje się popularnych spektakli teatralnych?

To dobre pytanie i duży problem. Wygląda na to, że sam fakt ukazania się recenzji/tekstu przyczynia się do „promocji” zła (zgodnie z zasadą: nie ważne dobrze czy źle, ważne żeby się mówiło). Czasami jednak nie można pozostać obojętnym, ale może najlepiej byłoby w zestawieniach, na zasadzie kontrastu. Zmagam się z tymi myślami od dłuższego czasu w kontekście „złej” sztuki w słusznej sprawie.

6. Czy tęsknisz za gwiazdkami? Do czego służą/służyły i jakie są ich dobre i złe strony?

Nie nie tęsknię. Moim zdaniem są po nic.

Katarzyna Bojarska – asystent(ka) w Instytucie Badań Literackich PAN, autorka tekstów i przekładów zainteresowana relacjami sztuki, literatury, historii i psychoanalizy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *